Een week schrijven bij Eva Gouda over
“De stem der dingen”
Geef een voorwerp twee plakogen en het wordt een persoon.
Zo, die is heet! Had je niet even kunnen wachten met het opscheppen van die gloeiend hete tomatensoep?
En voor de zoveelste keer weer tomatensoep met balletjes. Weinig fantasie en creativiteit als het om soepkoken gaat. Probeer eens een ander soeppakket van de Jumbo. Maar goed. Ik heb je al zo vaak gezegd met mijn gevoeligheid rekening te houden. Maar ho maar. Luisteren en respect tonen is ver te zoeken. Ik vraag het je nog één keer: Gebruik me niet als de soep te heet is, want anders…..anders….. Wat anders? Nou, wacht maar af.
Het weerbericht in een absurde wereld.
Goedenavond.
Vandaag is de smelttemperatuur 120 graden. De boter en de kazen druipen vanuit het oververhitte hoge drukgebied vanaf de hoge rotsen de diepe dalen in. Ze laten een spoor van glibberige plasregens en stortbuien van glazen knikkers na. Vanaf nu geldt code “ik zou niet weten waar het einde te vinden is”. De komende week worden regens van letterwoorden verwacht waarmee geen zinnig verhaal kan worden samengesteld.
Het hoge drukgebied blijft voorlopig actief.
Slaap lekker.
Briefwisseling tussen GELUID en TIJD
Best Geluid,
Ik heb er behoefte aan om indeze brief mijn hart te luchten.De laatste keer dat we als dierbare vrienden bij elkaar waren is voor mij zo heftig geweest dat ik er tot nu toe veel last van ondervind. Wat er gebeurd is was ik niet van je gewend. Zeker niet omdat je mij met je liefdevolle geluiden een gelukkig gevoel gaf.
Hoe jij op mijn toelichting op mijn vermoeidheid reageerde heeht mij diep geraakt. Wat kun jij een grote mond opzetten. En niet zachtjes. Nee, volgens mijn Apple Watch met meer dan de toegestane decibels. Hoe jij een ruzieachtige toon kunt aanslaan. Niet normaal. Wat ook erg was dat iedereen op het terras mee kon luisteren. Kwetsend voor mij.En dan het geluid van je telefoon. Storend. Maar dan ook nog opnemen en het gesprek voeren. Stuitend. En mij de tijd niet gunnen om te reageren. Nee, schreeuwend en sissend weglopen en mij de rekening laten betalen. Ik ben je toon zat. Als het zo moet dan hoeft het niet meer. Zo wil ik mijn kostbare tijd niet verdoen. Kijk maar wat je met deze brief doet.
De groeten,
Tijd.
Beste Tijd,
Ik schrok erg van je brief. Toen ik thuis kwam realiseerde ik me hoe ik mij gedragen heb. Ik durfde niet te bellen. Ik dacht ook dat het met de tijd wel zal slijten. Niet gedaan dus. Lafbek die ik ben. Ik wil hierbij mijn oprechte excuses aanbieden. Ik wil je niet kwijt. Ik had het gevoel dat er mettertijd meer in kan zitten dan vriendschap. Kunnen we een nieuwe afspraak maken als je vindt dat de tijd daar ondanks alles toch rijp voor is?
Ik hoor graag van. Geluid
Lief Geluid,
Gisteren toen we samen bij jou op de bank zaten voelde ik me heel gelukkig. Alles hebben we goed uitgepraat. Het rustige, ritmische tikken van de klok en jouw gevoelige toon hebben daar veel aan toe bijgedragen. Wat zou ik zonder tijd en een tikkende klok moeten beginnen. Ik schrok dan ook van je brief dat de tijd op de klok was stilgestaan en dat het tikken was verstomd. Gelukkig schreef je dat onze tijd, onze relatie onafhankelijk is van een niet tikkende klok. Fijn om te horen. Tot gauw. Ik hou al tijden van je.
Liefs, Tijd
KIEZEN
Ik wil niet tussen de grijze en groene kliko gezet worden.
Die stinken!
HELMGRAS
Stevig sta ik op de top van het duin en kijk uit over de zee. Het duin zorgt voor bescherming van het achterland. Ik mag met mijn wortels het opstuivende zand vasthouden en hou zo de afbrokkeling tegen. Een verantwoordelijke rol. Nuttig zijn. Daar geniet ik van. De zeewind bezorgt me veel plezier door door mijn helmen te waaien. Heen en weer wuiven naar de zee. Wuiven naar de wolken. Wuiven naar de zon. Wuiven op de wind. Hoogtepunten in mijn bestaan.
ABSTRACTE BEGRIPPEN BESTAAN ECHT MAAR ZIJN NIET AAN TE RAKEN.
Als ik HERRIE zou zijn dan verlang ik naar stilte.
Als ik WANHOOP zou zijn dan ben ik een tobber in de mist.
Als ik BLIJDSCHAP zou zijn dan spring ik gaten in de lucht.
Als ik INGEWIKKELD zou zijn dan strooi ik verwarring.
Als ik GESCHIEDENIS zou zijn dan leef ik op met het verleden .
Als ik SCHOONHEID zou zijn dan verdien ik een prijs.
Als ik de WANHOOP nabij zou zijn dan ben ik wanhopig op zoek naar verlichting.
HET PARLEMENT DER DINGEN
Geachte voorzitter, geachte leden van het parlement der dingen. Ik stel het zeer op prijs mijn amendement van een toelichting te kunnen voorzien. Allereerst wil ik me even voorstellen. Mijn naam is EVENWICHT. Ook wel BALANS genoemd. Sta mij toe beide namen waar nodig en gepast door elkaar te gebruiken. EVENWICHT dus. Ik ben altijd op zoek naar mezelf. Ik probeer situaties te vermijden waardoor verstoring mij uit mijn evenwicht brengen. En niet alleen dat. Op mijn zoektocht reageer ik op mijn omgeving. Zijn er voldoende steunpunten waaraan ik houvast heb. Hoe ontloop ik struiksels om evenwichtsproblemen uit de weg te gaan.
Voorzitter, geachte collega’s.
In dat kader wil ik u wijzen op slordigheden in de kantine van dit parlement. Stoelen staan schots en scheef rond de tafels. Een hoog struiksels niveau dus. En dan dit. In de toiletten ontbreekt het aan beugels. De looppaden in dit parlement lopen stijl af. Duidelijk zichtbare grijpers ontbreken waardoor balans soms ver te zoeken is. En dan het betreden van het podium waarop het spreekgestoelte is geplaatst. Drie treden zonder leuning. Dit helpt niet op mijn zoektocht naar evenwicht, naar balans.
Ik kom terzake. Voorzitter, collega’s. Om mijn zoektocht naar evenwicht te ondersteunen stel ik voor om een “commissie evenwicht” samen te stellen, die gaat onderzoeken op welke wijze evenwicht bevorderd kan worden en die met concrete voorstellen komt ter uitvoering. Tot slot nog het volgende. Sta mij toe in een HAIKU mijn bijdrage kort samen te vatten.
HAIKU
Zoekend evenwicht — Balanceren op gevoel– Valkuilen mijden
Ik dank u voor uw aandacht.